یاشار پورمجید
روزگاری شور و شوق فوتبالیست های اردبیلی در زمین های خاکی این شهر برای رهگذران جلب توجه می کرد. در دهه های 50 و 60 جوانان بسیاری با تماشای بازی های محله ای جذب ورزش فوتبال می شدند و از بین آنها ستاره هایی چون علی دایی و مرحوم بایرامی ظهور می کردند. اما استان شدن اردبیل و گسترش شتابان شهر، برای فوتبال اردبیل ماحصلی جز نابودی و تسخیر زمین های خاکی نداشت.
متاسفانه مدیران نقش آفرین در سیاستگزاریهای شهری اردبیل ، توجهی به اهمیت فضاهای ورزش محله ای در توسعه متوازن شهری نداشته اند. با بالا رفتن قیمت املاک، زمین هایی که محل ورزش و تفریح سالم جوانان بود، فدای طمع های فردی و سهم خواهی های ادارات شدند.
به عنوان مثال ، در متراکم ترین بخش شهر اردبیل ، با بی ذوقی تمام زمین فوتبال دبیرستان صفوی تبدیل به ساختمان پیش دانشگاهی شد تا بر بار ترافیک و تراکم درپرتردد ترین منطقه شهر افزوده شود.
یا زمین فوتبال جنب آرامستان بهشت فاطمه و زمین های فوتبال شهرک رجایی و اکثر زمین های خاکی محلات 13 گانه اسیر حصار سهم خواهی های فردی و اداری شدند.
زمین فوتبال میدان بسیج تقدیم دانشگاه شد و حتی پناه آوردن فوتبال دوستان رانده شده از زمین های خاکی اردبیل به مراتع دور افتاده پیله سحران هم دوام چندانی نیاورد و به تدریج شاهد دست اندازی به این مراتع بودیم.
مسئولان وقت اگر باذوق تر بودند ، زمین های خاکی را تبدیل به زمین های چمن و مراکز ورزش محله ای می کردند و با سپردن آن به بخش خصوصی ، هم بار مالی نگهداری را از دوش خود بر می داشتند و هم به وسعت و زیبایی فضای سبز و سرانه مراکز ورزشی شهر می افزودند.
اکنون اما می شود بخشی از آب رفته را به جوی برگرداند. از آنجا که توسعه پایدار نیازمند رعایت الویت ها و طی مسیر هدفمند است ، پیشنهاد می کنم شهرداری اردبیل تا اطلاع ثانوی با اکتفاء به تیم داری در سطح پایه ، برای یک دوره مشخص اعتبارات ورزشی خود را صرف توسعه زمین های ورزشی محلات کند. چه بهتر که دستکم در هر یک از مناطق چهارگانه شهردارها دو زمین چمن فوتبال مکان یابی و احداث شود.
اگر زمین های ورزشی محلات را توسعه دهیم ، علاوه بر توسعه زیربنایی ورزش ، به تدریج فضا برای بازیکن سازی وبازیکن یابی باشگاه های نوپا نیز فراهم می شود. شهرداری اردبیل سالانه حدود 3 میلیارد تومان برای تیم فوتبال بزرگسالان خود هزینه می کند. سئوال اینجاست که با این اعتبار چند زمین ورزشی در محلات می توان ساخت ؟
اگر به احداث پی ساختمان بی توجه باشیم ، نمی توان بر تعداد طبقات آن افزود. توسعه ورزشی هم از این قاعده پیروی می کند. اگر به جای توسعه زمین های ورزشی محلات ، معدود زمین های موجود هم فدای ساخت و ساز شوند ، هر اندازه هم در فوتبال بزرگسالان هزینه شود ، باز هم به توسعه پایدار فوتبال دست نخواهیم یافت.