زن‌هایی که برای دست زدن به پرچم و نذر کردن آن حالا از هم سبقت می‌گیرند بی‌خود از حال و هوای دنیای مادی دست به دعا برداشته‌اند. این پرچمی است که از کربلا به این منطقه آورده شده و داستان جالبی در بین مردم دارد.
آسمان کدر صفحه سیاهی بر خط‌های باریک خورشید کشیده است. ابرهای کوچک سیاه‌رنگ هوای گریه دارد و در یک‌قدمی بقعه شیخ جبرئیل پدر شیخ صفی‌الدین اردبیلی، عزاداران دور مسجد شیخ کلخوران حلقه زده‌اند.
به گزارش مهر، زن‌های چادر سیاه چادر را به دندان گرفته و با یک دست بچه‌هایشان را در فاصله نزدیک خود نگاه می‌دارند. مردها لباس عزا به تن کرده‌اند. همه اهالی محله در ماتمی بزرگ می‌گریند و با اشک‌هایی که در سوز مهرماه گرمی را در چند لحظه می‌بازد از امام خود طلب مغفرت دارند.
دل‌ها بی‌قرار اتفاقی است که برای تعدادی اندک تازگی دارد. کمی آن طرف تر درب منزلی مملو از زنان چادر سیاه شده و داخل حیاط غلغله آدم‌ها جای سوزن انداختن باقی نگذاشته است.
دسته‌ای داخل اتاقک پایین خانه‌ای که امروز حسینیه است می‌شوند و دسته‌ای دیگر با چشمان سرخ شده از اشک و استغاثه خارج می‌شوند.
پرچمی که رضا شاه هم نتوانست بر زمین زند
گفته می‌شود در این حسینیه یک پرچم منتسب به کربلا وجود دارد که همه‌ساله در ابتدای ماه محرم با حضور اهالی به مسجد شیخ کلخوران انتقال داده می‌شود و تا پایان ماه در مسجد باقی می‌ماند.
زن‌هایی که برای دست زدن به پرچم و نذر کردن آن حالا از هم سبقت می‌گیرند بی‌خود از حال و هوای دنیای مادی دست به دعا برداشته‌اند. این پرچمی است که از کربلا به این منطقه آورده شده و داستان جالبی در بین مردم دارد.
یکی از اهالی منطقه کلخوران در این خصوص به مهر گفت: زمانی که رضا شاه تمامی علایم و پرچم های عزاداری را جمع‌آوری و آتش زد، سربازان وی نتوانستند به این پرچم دست یابند و برخلاف سایر پرچم‌ها به نسل های بعد هدیه شد.
مرتضی احمدی اضافه کرد: دو پرچم یکی در حسینیه و دیگری در مسجد وجود دارد که گفته می‌شود بیش از ۱۲۰ تا ۱۵۰ سال قدمت دارد و از کربلا به این محله آورده شده است.
داستان‌هایی که در خصوص پرچم شکل‌گرفته و برخی نیز با رنگ و بوی خاص آمیخته است موجب شده محله شیخ کلخوران دو روز مانده به ماه محرم خیل عظیم دردمندانی را شاهد باشد که به دنبال نذر و نیاز هستند.
دسته دسته زنانی که نذورات خود از شکلات و فطیر گرفته تا آش و شکر پنیر و نبات پخش می‌کنند حالا با شنیدن صدای عزاداری از اطراف پرچم کنار رفته و مسیر دسته را آزاد می‌کنند. پرچم ابوالفضل (ع) در بین اهالی و کسانی که به آن تمسک کرده‌اند حرمت ویژه دارد.
زمانی که رضا شاه تمامی پرچم‌های عزاداری را جمع‌آوری می‌کرد، سربازان وی نتوانستند به این پرچم دست یابند و بر خلاف سایر پرچم‌ها باقی ماند
صدای طبل و نی و شیپور روح هر اردبیلی عاشق ابوالفضل (ع) و امام حسین (ع) را به لرزه درمی‌آورد. نوای طبل عزاداری بر دل‌های خفته می‌زند و دسته ماتم گرفته از عزای حسین (ع) وارد حسینیه می‌شود.
صلوات بر محمد و آل محمد. باز این چه شورش است. پیر و جوان، کوچک و بزرگ با پیام خفته در بشارت دسته‌های عزاداری آشنایند.
اینجا کسی خجل از گریستن نیست. در سوگ امام دسته عزاداری پرچم ابوالفضل(ع) را بلند کرده و تا مسجد همراهی می‌کند. در طول مسیر دسته عزاداری بیش از ۲۰۰ گوسفند از نذورات آورده شده ذبح شده است.
به مدت ۱۰ روز حسینیه شیخ کلخوران به هر فرد مراجعه کننده آبگوشت احسان می‌کند. یکی از اهالی به خبرنگار مهر گفت: روزی غذای چهار هزار نفر در این حسینیه پخته می‌شود.
نیره رستم پورکلخوران با اشاره به مشارکت عمومی و اهالی این منطقه در آماده سازی غذای نذری افزود: علاوه بر این هر کس بتواند نذری می‌آورد. تا جایی که طی سه روز گذشته ۵۰۰ هزار قرص نان به حسینیه انتقال یافته تا در روزهای بعد مصرف شود.
عزاداری فرصت بازگشت به آموزه‌های عاشورا است
لکه‌های سیاه ابر وسعت گرفته و به زمین نزدیک‌تر شده است. کودکی در ارتفاع حیرت از آنچه امروز می‌گذرد عکس می‌گیرد. پرچم سرخ و سیاه یا حسین (ع) به انتهای آسمان رسیده و حالا زمین و زمان می‌داند که اینجا ماتم حسین (ع) دارد. امامی که دشمن را بارها به غفلت و فساد هشدار داد و هر چند از خون خود و یارانش گذشت اما از طی کردن مسیر حق غافل نشد.
هر سال عزاداری برای امام حسین(ع) زنگ هشدار است که به خود آییم و در همان محدوده مسئولیت و زندگی خود درست و آزاده زندگی کنیم.
یکی از عزاداران معتقد است هر سال عزاداری برای امام حسین(ع) زنگ هشدار است که به خود آییم و در همان محدوده مسئولیت و زندگی خود درست و آزاده زندگی کنیم.
دسته عزاداری به مسجد شیخ کلخوران رسید. چهره‌های سرخ از اشک سر به زیر بوده و دست‌ها رو به آسمان. باز این چه ماتم است که آسمان را نیز به گریه واداشته است.
باد سرد پاییزی در لابه‌لای پرچم سرخ می‌پیچد. دسته عزاداری طشت ماتم خود را به یاد تشنگان کربلا در مسجد گذارده است. زنان چادر سیاه فرزندان خود را به شجاعت و بزرگی حسین (ع) می‌سپارند. حالا دیگر کودکان نیز حال و هوای محرم را می‌فهمند.
گزارش: ونوس بهنود