اگر چه این دو بیماری از ویژگی های مشابه بسیاری برخوردار هستند، اما آنفلوآنزا بدتر از سرماخوردگی است و با نشانه های شدیدتری همراهی می شود. آنفلوآنزا می تواند با تب، لرز، سرفه، گلودرد، آبریزش یا گرفتگی بینی، بدن درد، سردرد و خستگی همراه باشد. همچنین، آنفلوآنزا با خطر ابتلا به عوارض سلامت جدی مانند سینه پهلو، عفونت های باکتریایی، و التهاب در قلب و مغز، به ویژه برای افراد آسیب پذیرتر مانند آنهایی که به بیماری های جدی دیگر مبتلا هستند، همراه است.
عوارض بیماری می توانند آنفلوآنزا را به یک بیماری مرگبار مبدل سازند. عفونت ویروسی دستگاه تنفسی می تواند زمینه ساز شکل گیری یک واکنش التهابی شدید در بدن شود و می تواند به سپسیس (عفونت خون)، واکنش بدن به عفونت که می تواند جان فرد را تهدید کند، منجر شود. آنفلوآنزا می تواند بیماری های مزمن را وخیم‌تر سازد و به عنوان مثال حملات آسم را افزایش دهد.
همچنین، آنفلوانزا می تواند موجب استفراغ و اسهال شود که این شرایط بیشتر در کودکان دیده می شود.
سرماخوردگی ها بیشتر موجب شکل گیری نشانه های مرتبط با بینی می شوند. در شرایطی که آنفلوانزا به احتمال زیاد با تب، خستگی و درد عضلات همراه است، فرد مبتلا به این بیماری می تواند به آبریزیش بینی و عطسه نیز دچار شود، اما این نشانه ها به طور معمول از علایم تعریف آنفلوآنزا نیستند.
دردهای مرتبط با آنفلوآنزا نشانه می دهند بدن در حال انتشار مواد شیمیایی است که به گلبول های سفید خون در مبارزه با عفونت کمک می کنند. تا زمانی که این دردها ناتوان کننده و تحمل ناپذیر نشده باشند، جای نگرانی وجود ندارد.
یکی دیگر از نشانه ها می تواند مدت زمان ابتلا به نشانه های بیماری باشد. در شرایطی که سرماخوردگی و آنفلوآنزا به طور معمول هفت تا 10 روز طول می کشند، آنفلوآنزا می تواند تا سه یا چهار هفته نیز ادامه داشته باشد. ویروس آنفلوآنزا ممکن است از بین رفته باشد، اما مدت ها پس از آن همچنان به نشانه های بیماری مبتلا باشید.