به گزارش تابناک اردبیل، از زمان اجرایی شدن «برنامه جامع اقدام مشترک» تاکنون همواره شعار «گشایش» در زندگی مردم ایران در پسابرجام، «ترجیع بند» دولت یازدهم در صدر وعده های دولتمردان بوده است، ادعایی که با اندکی تامل در زندگی مردم ایران نه تنها واقعیت پیدا نکرد بلکه ثابت نمود که یک پروپاگاندایی بیش نیست.
از پسابرجام که بگذریم، انتخابات ریاست جمهوری یکی از محرک ها و انگیزه های اصلی برای دولت های مستقر در انجام برخی پروژه ها بشمار میرود تا از این مسیر بتوانند از فشار افکار عمومی و منتقدین کاسته و در راستای جذب دوباره نظر اکثریت از خود عملکردی را ارائه کرده باشند؛ دولت یازدهم بر همین سیاق از مدتها پیش با متمرکز کردن بودجه پروژه های ریلی کشور بر خط آهن قزوین- رشت - آستارا که کلنگ آن از گذشته بر زمین زده شده بود، عملاً عقب ماندگی مناطق مشمول این طرح ها در نقاط دیگر کشور را برای سالیان دیگر تمدید کرد.
یکی از این پروژه ها خط آهن میانه- اردبیل به طور تقریبی 180 کیلومتر و طرح توسعه آن از اردبیل به مغان و اتصال از طریق منطقه ایمیشلی به جمهوری آذربایجان و قفقاز بود که با ترفندها و نقشه های هدفدار مختلف منجمله تشکیک در استاندارد بودن مسیر، آن هم از زبان نماینده سابق اردبیل در مجلس شورای اسلامی، عملاً تعطیل و با حمایت خاص معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه و لابی های قدرتمند در توجیه اقتصادی و اولویت طرح از منظر افکار عمومی در آستانه انتخابات، سرانجام خط آهن قزوین-رشت-آستارا به مرحله راه اندازی آزمایشی در جریان سفر اخیر الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان با همتای ایرانی خود از طریق ویدئوکنفرانس در تهران رسید و برای همیشه، لایه های پروپاگاندای مسئولان استان اردبیل را در توجیه غفلت تاریخی و ضعف مدیریت و لابیگری آنان در دولت برای جذب بودجه برملاساخت؛ ضمن این که نباید از نقش سئوال برانگیز نمایندگان استان و سکوت معنادار آنان در این مسئله و موارد مشابه دیگر به سادگی گذشت که گوشه ای از آن در جریان جلسه استیضاح اخیر وزیر راه و شهرسازی هویدا گشت.
در پاسخ به دیدگاه نه چندان قابل دفاع عده ای که مسیر ریلی آستارا-آستارا را دارای توجیه اقتصادی برای هر دو کشور ایران و آذربایجان قلمداد می کنند، باید گفت که عموماً در مناسبات کشورها، بسیاری از تصمیم ها تابعی از درنظر گرفتن مجموعه و بسته کامل مسایل سیاسی،اقتصادی،فرهنگی، اجتماعی و دیپلماتیک است، به عنوان مثال، اتصال ریلی ایران و سوریه که البته متعاقب جنگ داخلی دراین کشور ،خدمات مسافری در این مسیر به تعلیق درآمده است، نه از باب توجیه اقتصادی بلکه ناشی از مسایل دیگر اولویت دار بوده است، ضمن این که این مهم در مناسبات ریلی ایران با دیگر کشورها و حتی مناطق داخل کشور، صرفاً از منظر توجیه اقتصادی داشتن یا نداشتن طرح، مورد تصمیم گیری واقع نمی شود و لذاست که اگر جغرافیای کشور را مطابق با آمایش سرزمینی و پیروی از این استاندارد برای توزیع امکانات و بهره گیری از پتانسیل های اختصاصی هر کدام با رویکرد اهداف برنامه های میان مدت و چشم انداز 1404 در نظر بگیریم، نباید این دلیل و بهانه بی پایه و اساس را بپذیریم که اولویت بخشی به مسیر ریلی قزوین-رشت-آستارا به دلیل پتانسیل و صرفه و توجیه اقتصادی آن و فقدان چنین ظرفیت و مزیتی در مسیر ریلی میانه-اردبیل-ایمیشلی بوده است.
این را هم نباید از نظر دور نگهداشت که رفتارهای به ظاهر زیرکانه اما ناشیانه دولتمردان برای فرافکنی و ادعای این که دولت آذربایجان، اتصال ریلی با ایران را از طریق آستارا بر دیگر نقاط مرزی و منجمله استان همجوار اردبیل ترجیح دادند،از اذهان مردم منطقه پاک نخواهد شد و مردم از پشت پرده تصمیم های دولت در این مسئله مهم و حیاتی که چه بسا می توانست بخش بزرگی از عقب ماندگی های استان را جبران و ارتباط اردبیل را با دنیای خارج و داخل کشور روان و تسهیل کند، به خوبی آگاه هستند.
دولت یازدهم معتقد است که ارتباط ریلی آستارا-آستارا به عنوان دروازه تجاری ایران و اوراسیا و کریدور حمل و نقل بین المللی شمال - جنوب ایران و ارتباط کشورهای اروپایی، آسیایی میانه، روسیه قفقاز خواهد بود اما نمی خواهد این پرسش را پاسخ بدهد که اگر مدعی توسعه همه جانبه و توزیع زیرساخت ها درنقاط مختلف کشور است، چرا و با چه توجیهی حاضر نشد حداقل به بهانه اتصال ریلی با همسایه شمالی، مسیر ریلی میانه-اردبیل-ایمیشلی به اولویت نبدیل کرده و حداقل محرومیت های استان اردبیل از امکانات زیرساخت ارتباطی نظیر بزرگراه زمینی،خط هوایی،فرودگاه، ریل و دریایی را تا حدودی جبران کرده باشد و به راحتی این منطقه از جغرافیایی کشور را نادیده انگاشت و با این اقدام خود، زنجیره ارتباطی استان همجوار را در بخش های مختلف ارتباطی تکمیل ساخت؟
نکته تاسف بار دیگر در این مسئله، اظهارات مکرر استاندار اردبیل از زمان تصدی این مسئولیت بخصوص در جریان نشست های کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و آذربایجان و ادعای قطعیت یافتن ارتباطات ریلی از مرز استان اردبیل است که بالاخره معلوم شد نه تنها پایه و اساسی نداشته بلکه حتی آقای خدابخش در جریان عقد تفاهم نامه های همکاری مشترک اخیر در تهران اجازه حضور پیدا نکرد! همان کسی که یک روز قبل از سفر الهام علی‌اف به تهران در سخنانی در اردبیل با یک پیش‌بینی سوال‌برانگیز مدعی شد، موضوع بندر خشک اصلاندوز یکی از اصلی‌ترین مباحث مورد بررسی فی‌مابین در سفر رئیس جمهور آذربایجان به تهران خواهد بود. اما برخلاف پیش‌بینی استاندار اردبیل، حرفی از بندر خشک اصلاندوز و استان اردبیل در جریان این سفر به میان نیامد.ضمن این که هیچ یک از نمایندگان استان نیز در جریان سفر رئیس جمهور آذربایجان به تهران، حضور نداشتند و این گمانه بیش از پیش تقویت می شود که مسئولان اجرایی محلی و نمایندگان استان از سوی مقامات عالی دولت چندان جدی گرفته نمی شوند!
بی تردید اردبیل امروز که با تدبیر دولت یازدهم در«غربت و بن بست تاریخی» گرفتار مانده است، محصول تنگ نظری ادوار دولتها، ضعف مدیریت مسئولان اجرایی و ضعف نظارتی نمایندگان استان بوده است.انگار دست های پنهان همواره به دنبال محروم نگاهداشتن این قطعه طلایی و در بن بست قرار دادن آن است تا قطب گردشگری کشور به دلیل فقدان امکانات حداقلی ارتباطی، موجب گسیل گردشگران خارجی و داخلی به مقاصد از پیش تبلیغ شده همچون اصفهان،شیراز،یزد،کرمان و مشهد و... شود.چرا که عده ای بیم آن را دارند که اگر این منطقه ناشناخته دیده شود، دیگر خریداری نخواهند داشت و شاید هم از این منظر است که همین دست های پنهان مانع ایجاد منابع پایدار منجمله زیرساخت های حمل و نقلی هستند.
امروز افتخار استان اردبیل این است که در رتبه برتر مهاجرفرست به تهران و کرج قرار دارد، مهاجرینی که به دلیل نبود حداقل های زندگی و معیشت و شغل، در کلانشهرها حاشیه نشینی اختیار کرده و بخش عمده خدمات کلانشهر تهران و مشاغل پست را عهده دار هستند.
منبع: نشریه چشم انداز اردبیل-
انتهای پیام
یکی از دلایل تاخیر در راه اهن استارا به مدت هشت سال همین دوران احمدینزاد استاندار سابق اردبیل و نیکزاد وزیر راه سابق اردبیل بود . که به قول منصور حقیقت پور نماینده سابق اردبیل اینها را باید به جرم خیانت در بیت المال و حیف میل بودجه در تونلهای راه اهن اردبیل زندانی کرد. 
| خود حقیقت پور هم باید جزو متهمان باشد همش تقصیرنوبخته | همش نه، ولی قسمت زیادیش آره بایداستاراجزاستان اردبیل بشه.هم نزدیکه,هم همزبانه بقول شما استاندار اردبیل نکته های تاسفبار زیاد میفرمایند ازجمله ادعاییست که دراخرین جلسه شورای اداری امسال دراستانداری اظهارفرمودند بااین مضمون که امسال سالی سرشار از موفقیت های بزرگ برای استان اردبیل بود!!!!!!! واقعا این مردم گناه دارند فقر و بیکاری جوانان و فارغ التحصیلان و وجود نمایندگان ترسو و نبود نظارت بر عملکرد مدیران ضعیف نبود راههای خوب و آسفالته مخصوصا در شهر زر خیز پارس آباد مغان بدلیل ضعف شهرداریها تعویض های مکرر و بی برنامه شهرداران و استانداری به مدل خاقانی از معظلاتی است که این استان باهاش دست و پنجه نرم میکنه. بیست سال پیش در طرف جمهوری آذربایجان شهرهای مانده از دوران کمونیسم ویران و خالی از سکنه بودند در حالیکه الان هر شهری به اندازه 5 استان ارذبیل مدرن هستند و سرمایه دارند. چيه باز به آستارا رسيدن دادتون در اومد!!!!چپو راست دارن حق آستارارو ميخورن كسي گوشش بدهكار نيست!اونوقت ي قطار ميخواد بياد خودتونو به آب آتيش ميزنين؟يكي بياد بهم بگه آخه آستارا چي داره كه شما به چشمتون مياد!!!؟؟يه كارخونه دهن پر كن نيست كه تو آستارا آدم دلشو خوش كنه بگه بله شهر منم فلان چيز داره!!!اقتصاد آستارا رو فقط بازار مرزيش اداره ميكرد كه اونم به لطف ي عده خدانشناس اعلان راكت شده،منطقه آزاد حق ما بود چرا بايد ميدادن انزلي!هااااااان!!!بدبخت بوديم بدبختر شديم!!!!من چرا نبايد پول اجارمو درارم؟؟؟؟بس كنين ديگه!!آمار طلاق تو آستارا سر همين بي پولي ركوردار شده
با سلام عدم تدبیر وعدم توجه وزیر راه وشهرسازی بومی استان آقای علی نیکزاد بود که استان این فرصت را از دست دادوموقع صحبت کردن زمین وزمان بدهکار می کند | نیکزاد نبود که الان جاده سرچم اردبیلی در کار نبود و از طریق جاده آستارا رشت و از میان کوچه پس کوچه های تالش و حویق و لوندویل و غیره 12 ساعته می رسیدی تهران. بهتره بنویسید اردبیل در چاه. کاش بن بست بود اردبیل الان داخل چاه است یک چاه خشک شده عمیق.که کسی دورش نمیاد
نمایندگان اردبیل در پیشگاه حق تعالی پاسخگو خواهند بود بابت بیکاری و رکورد اقتصادی و فشار و تنگدستی مردم استان اردبیل که با بی پولی و بیکاری دست و پنجه نرم می کنند و به سختی روزگار می گذراند و آخر سر مجبور به مهاجرت و کوچ کردن و حاشیه نشینی و مسافر کشی در تهران می شوند.هیچ یک از وعده های این نمایندگان محقق نشده نه پتروشیمی نه منطقه آزاد نه راه آهن خلاصه هر روز بذتر از دیروز.
کاش نمایندگان اردبیل اگر می دیدند تو مجلس کاری از پیش نمی برند استعفا می دادند و می رفتند ولی فعلا نماینده ای جرات اینکارو نداره .اما فقط می خواهیم یک وعده شان عملی بشود برای ما کافی است. همه پروژه ها در مرحله مطالعه و بررسی و فلان و بهمان هستند و آخر سر به فراموشی سپرده می شوند. زمانی که انزلی و اروند و ارس منطقه آزاد شد اینها کجا بودند چرا زودتر به فکرشان نرسید؟ چرا اردبیل سرچم بزرگراه نیست؟ چرا پتروشیمی 10 ساله تکان نخورده چرا راه آهن جزو اولویت دولت نیست؟ چرا ذوب آهن و سیمان و نساجی و بقیه کارخانه ها تعطیل شده..