وقتی کرسی شهرداری اردبیل سکوی پرتاب بهارستان می‌شود

تابناک اردبیل-  کرسی شهرداری از پایتخت گرفته تا کلانشهرها و حتی شهرهای کوچک به دلیل شرایط خاص این جایگاه همواره به سکوی پرتاب به مناصب و موقعیت‌های اداری و سیاسی بالاتر مورد توجه قرار دارد.

کرسی شهرداری از پایتخت گرفته تا کلانشهرها و حتی شهرهای کوچک به دلیل شرایط خاص این جایگاه (کسب شهرت و محبوبیت) همواره به سکوی پرتاب به مناصب و موقعیت‌های اداری و سیاسی بالاتر مورد توجه قرار دارد، در تهران از این پست برای پرتاب به سوی تصاحب کرسی ریاست جمهوری و در دیگر شهرها عموماً به منظور جلوس بر صندلی های قرمز رنگ مجلس شورای اسلامی!

از زمانی که ولی آذروش از اواخر دهه 70 و در کسوت شهردار اردبیل توانست به عنوان نماینده مردم به مجلس راه یابد، کرسی شهرداری اردبیل هم از این منظر مورد توجه بیش از پیش فعالان سیاسی قرار گرفت تا بتوانند از این مسیر، راه بهارستان در تهران را برای خود هموارتر کنند به طوری که کمال الدین پیرموذن نیز به همین سیاق موفق شد بعد از شهرداری اردبیل، کرسی نشین پارلمان شود.

اکبر نیکزاد هم اگر چه بعد از شهرداری اردبیل مسیر پارلمان را طی نکرد اما موفق شد به اعتبار همین جایگاه، کرسی استانداری را کسب کند.

شاید در هیچ دوره‌ای همانند دوره شهرداری صدیف بدری، کرسی شهرداری اردبیل به این حد مورد توجه و حساسیت گروه‌های سیاسی استان قرار نگرفته بود به طوری که او با استعفای انتخاباتی منتهی به انتخابات دهم مجلس شورای اسلامی و جلب محبوبیت در کسوت شهرداری، موفق شد بالاترین رای مردم را کسب و به مجلس راه پیدا کند.

اما اتفاقات اخیر در اردبیل و تصمیم غیرمنتظره و یکباره اعضای شورای جدید شهر اردبیل در برکناری حمید لطف اللهیان شهردار اردبیل را می توان در راستای همین روندی تعبیر و تحلیل کرد که البته یعقوب هاشمی دبیر دوم شورای اسلامی شهر اردبیل نه تنها آن را کتمان نکرده بلکه به صراحت از آن پرده برداشته است.

وی گفته که" در انتخاب شهردار دنبال گزینه‌هایی هستیم که طی ۲ سال از شهرداری به عنوان سکوی پرتاب برای رسیدن به اهداف خاص استفاده نکنند و تمام تلاش خود را برای پیشرفت و آبادانی اردبیل انجام دهد".

اغراق نیست که عبارت برشمرده از یعقوب هاشمی چه بسا انعکاس واقعی از منویات درونی اکثریت اعضای شورای جدید شهر اردبیل است تا ثابت شود که بخش مهم از تصمیم شورای جدید بدون توجه حداقلی به عملکرد لطف اللهیان و صرفاً ناظر به واهمه آنان از تبدیل محتمل لطف اللهیان به عنصری بالقوه برای پرش از کرسی شهرداری اردبیل به نمایندگی مجلس شورای اسلامی بوده باشد.

صرفنظر از مصداقی معین، از دیدگاه نگارنده این نگاه تردیدآمیز به آینده کاری مدیر شهری وقتی به نفع مصالح مردم و شهر است که شورای شهر با در نظر گرفتن دیگر فاکتورها و معیارهای اصلی و اطمینان از شایستگی او، کرسی نشین را از شیوه های مختلف و مرسوم متعهد و از او به معنای اخلاقی و عرفی و در منظر افکار عمومی "تضمین" بگیرد تا وفادار به عهدش باشد (صداقت سنجی) نه این که صرفاً بر اساس برخی احتمالات، پیشداوری ها، پیشگویی ها و حتی نیت خوانی ها، با این ادعا که ممکن است دو سال دیگر شهردار برای نمایندگی مجلس نامزد شود، چنین تصمیمی را اتخاذ کند، ضمن این که عکس این مسئله نیز صادق است که شورای شهر در صورت حصول اطمینان از نگاه صرفاً انتخاباتی شهردار و تحرکات او برای استفاده ابزاری از این جایگاه به جهت تصاحب کرسی پارلمان، نباید اجازه چنین کاری را به او بدهد.

با نهایت تاسف باید پذیرفت که کرسی شهرداری اردبیل که می تواند در راستای ارتقای خدمات اجتماعی و توسعه شهر بکار گرفته شود، امروز به طور بی سابقه ای به جایگاه "سیاسی" تنزل پیدا کرده که بخش مهمی از این مسئله چه بسا متوجه رفتارهای افراطی برخی اعضای شورای شهر است، امید که آنان با رفتار و عملکرد خود جلوی تضییع حقوق مردم و معطل ماندن توسعه شهر را بگیرند و سم مهلک سیاسی کاری را از شورای شهر و شهرداری دفع کنند.

انتهای پیام/