در گذشته رسم بر این بود که اجازه ندهند والی یک ولایت و یا حاکم یک ایالت بیش از چند سال بر روی یک صندلی قدرت جلوس کند که این جلوس، فرد را به صندلی های بالاتر حریص تر می کرد و بر همین اساس حاکم را تغییر می دادند تا قدرت مرکزی خطری را متوجه خود نبیند.
این روزها دیگر چنان امکانی قابل تصور نیست اما می توان از قدرت بیشتر گرفتن مدیری و ارتباط بستن مدیرانی (مثلا بست نشستن یک فرماندار یا مدیرکل در نزد متنفذین هر زمان که بحث تغییر ایشان مطرح می شود) فرادستی ها برای بقا و یا ارتقا نگران شد.
اما به نظر می رسد یک موضوع که مغفول مانده است، گرایش سیاسی مدیران رده بالا و میانی ادارات در سطح شهرستانهای استان است. عده ای از مدیران استان به دلیل وابستگی های حزبی و سابقه فعالیت تشکیلاتی نیازی به اعلام گرایش سیاسی خود ندارند و همگان نسبت به اینکه از کدام جناح و یا به کدام گرایش سیاسی نزدیک هستند بحثی ندارند، اما کم نداریم مدیرانی که کسی از گرایش سیاسی آنها چیزی نمی داند و هر زمان سازی را کوک می کنند که باب میل صاحبان قدرت باشد،یا دولت را مستقل همراهی می کنند که بعضا به خود عنوان فراجناحی می دهند که بیشتر شبیه به لطیفه و شوخی است تا واقعیت!
مثلا اگر قصد فرماندار و یا مدیر کل شدن دارند از هر اصلاح طلبی، اصلاح طلب تر می شوند و زمانی که فصل انتخابات می شود از هر اصول گرایی اصول گراتر،زیرا اصلاح طلبان را صاحب پایگاه اجتماعی و مردمی قوی تری می بینند و اصول گرایان را دارای قدرت حذف نام آنها در صورت سودای بهارستان داشتن!
و اما هدف از این مکتوب که شاید درخواست بسیاری دیگر از فعالان سیاسی استان باشد، اعلام گرایش سیاسی مدیران منصوب دولت تدبیر و امید است که بعضا مشاهده می شود مصداق این بیت حافظ می شوند:
حافظم در مجلسی دردی کشم در محفلی بنگر این شوخی که چون با خلق صنعت می کنم
اگر این امر محقق شود هم صنعتگران سیاسی، تنها صنعتی که آموخته اند ساختن میز و صندلی برای خود و دوستانشان هستند، شناسایی می شوند و هم فعالان سیاسی می توانند بر اساس گرایشات سیاسی حاکم سیاسی سطح خواسته های خود را بالا و پایین کنند.