به گزارش تابناک اردبیل به نقل از آران مغان، متن کامل این یادداشت را در ادامه بخوانید:
استاندار محترم جناب آقای بهنامجو به استان اردبیل خوش آمدید.
این روزها بازار تبریک و تمجید داغ است؛ ما هم تبریک میگوییم و آرزوی
موفقیت داریم، اما اجازه دهید تا بنده کسی باشم که از تعریف و تمجید عبور
کنم و واقعیت استان را برایتان بازگو کنم.
اجازه دهید خوش آمدگویی چند سال پیش نماینده مغان به وزیر کشور مطلع کلامم
باشد؛ خوش آمد گویی در معارفه استاندار جدید که خیلی مرا تحت تاثیر قرار
داد:
"آقای وزیر! شما به استانی آمدهاید که معروف است آب و هوای خوبی دارد!
اما واقعیت این است که نه آباش سالم است و نه هوایش خوش!
از آب بگویم:
آب ارس را که مردم مغان مینوشند و با آن یک میلیون تن محصول کشاورزی تولید
میکنند؛ آلوده است به فاضلاب صنعتی کارخانههای ارمنستان؛ و آب اردبیل و
بالیغلی چای آلوده است به آرسنیک. آقای رحمانی فضلی نگاهی بیاندازید به
رتبه سرطان گوارشی این استان تا عمق فاجعه را درک کنید.
اما هوای خوش اردبیل!
اگر هوای اردبیل خوش بود؛ هواپیمای شما هفته گذشته به خاطر وضعیت بد جوی از آسمان اردبیل به تهران بازنمیگشت.
و اما هوای مغان!
به ۳۰ کیلومتری مغان که میرسی بوی سموم کشاورزی پراکنده در هوا را استشمام میکنی.
آقای وزیر از هر هفت کودک مغانی یکی مبتلا به آسم است.
و اما هوای خنک مشگین! این هوا تنها برای توریستها لذت بخش است اما وقتی
یخبندانش شکوفه ها و میوههای باغاتشان را تار و مار میکند این هوا را
نفرین شده میخوانند.
آقای وزیر شما به استانی آمده اید که از لحاظ زیرساخت جزو محرومترین استانهاست ..."
حال به همان سیاق به شما خوش آمد میگویم:
آقای استاندار
میگویند مغان بهشت روی زمین است
اما مسئولین قبل از شما با برنامه ریزی و عملشان نشان دادند که دوست
ندارند پای کسی به این بهشت روی زمین برسد، آنها جاده های مغان را به حال
خودش رها کردند تا آمار تصادفات آن به تنهایی نیمی از تصادفات منجر به فوت
کل استان را شکل دهد.
علاقه ای به تسریع در تعمیرات و راه اندازی فرودگاهش نشان ندادند تا پای
هیچ مسئول عالی رتبه مملکتی از معاونان رییس جمهور و وزیران به این بهشت
روی زمین باز نشود.
آنها با بی تدبیری دستور اجرایی رئیس جمهور مبنی بر الحاق مغان به منطقه
آزاد ارس را که به تصویب کارگروه تخصصی و نمایندگان شورای عالی مناطق آزاد
رسیده بود و نیازی به مصوبه مجلس نداشت برنتافتند و به جای آن درخواست
تشکیل منطقه آزاد مستقل برای کل استان کردند که ۳ سال است خبری از آن نیست.
اسلاف شما حتی نتوانستند به صورت علنی از حق آبه استان دفاع کنند. آن را محرمانه خواندند و هزار شک و شبهه در ذهن مردم ایجاد کردند.
آنها عدالت را بین شهرستانها رعایت نکردند.
اسلاف شما نتوانستند حق استان را از بودجه عمومی بگیرند.
در ۴ سال گذشته در کل کشور ۳۵۰۰ کیلومتر بزگراه احداث شده و سهم استان
اردبیل نزدیک یک و نیم درصد کل کشور است. یعنی همان عقب ماندگی که کشورمان
نسبت به کشورهای پیشرفته دنیا دارد؛ اردبیل نسبت به استانهای کشور دارد.
آقای بهنامجو این را که میگویم فاجعه بارترین دست آورد اسلاف شما است:
طبق آمار مرکز آمار ایران در چهار سال گذشته استان اردبیل از لحاظ آمار بیکاران بیش از ۱۰ پله افزایش داشته است.
جای شگفتی است که آیا در این کشور کسی مسئولان را بازخواست نمیکند؟
آیا نباید در پایان دوره خدمت کسی به آنان نمره دهد؟
آیا در این کشور ارتقا از استانداری یک استان محروم و کم جمعیت به استانی
توسعه یافتهتر و بزرگتر و پرجمعیتتر به اندازه ارتقا یک دانش آموز به
کلاس بالاتر اهمیت ندارد که برای دانش آموز شرط نمره قبولی لحاظ میشود و
برای استاندار هیچ شرطی نیست؟
استاندار محترم
ما نه قهرمان میخواهیم و نه ناجی!
ما یک استاندار معمولی میخواهیم که وظایف استانداری را بشناسد و به آن عمل کند.
استانداری میخواهیم که استان و مشکلاتش را بشناسد و برنامه ریزی نموده و پیگیری کند.
آقای استاندار!
این چهار سالی که انشااله در خدمت مردم استان خواهید بود، اگر تبدیل به
سخت ترین دوران کاری شما نشود؛ نخواهید توانست تغییری در وضعیت استان ایجاد
کنید.
اگر میتوانید خواب و استراحت را برخود حرام کنید؛
اگر میتوانید دلالان را طرد کنید و نخبگان و پاکدستان را به کار بگیرید؛
اگر میتوانید سبک و سیاق اسلاف را کن فیکون کنید و مجری فرامین حضرت امیر(ع) به مالک اشتر باشید:
بسم الله!
دعای و حمایت مردم مظلوم و صبور این استان را پشت سرتان دارید؛ بدون فوت وقت شروع کنید.
اما اگر شیوه و سیاق اسلاف را در نظر دارید در همین آغاز کار اعلام کنید
تا ما عشایر مغانی تلکیف خود را بدانیم و شهر نشینی و کشاورزی را کنار
گذاشته و به شیوه اسلافمان به کوچ نشینی روی بیاوریم. برویم به سرزمینی که
آب اش سالم است و هوایش پاک است و مسئولانش غیر از نام علی(ع)؛ شیوه حکومت و
مردمداریش را نیز میشناسند و اجرا میکنند.
یادداشت: عباس برومند