یادداشت
بعد از انتخابات دهمین دوره مجلس که لیست 30 نفره امید تهران همگی راهی مجلس شدند ، برخی از اصلاح طلبان و بدنه هوادارانشان اصرار میکردند که اکنون نوبت عارف است تا در جایگاه ریاست مجلس بنشیند. چرا که او با از خود گذشتگی در سال 92 ، از رقابت ها به نفع روحانی کنار کشید و همین مساله موجب وحدت آرای اصلاح طلبان و پیروزی روحانی شد.
کد خبر: ۵۴۹۷۹۸
تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۳۹۶ - ۱۱:۱۹ 09 January 2018

بعد از انتخابات دهمین دوره مجلس که لیست 30 نفره امید تهران همگی راهی مجلس شدند ، برخی از اصلاح طلبان و بدنه هوادارانشان اصرار میکردند که اکنون نوبت عارف است تا در جایگاه ریاست مجلس بنشیند. چرا که او با از خود گذشتگی در سال 92 ، از رقابت ها به نفع روحانی کنار کشید و همین مساله موجب وحدت آرای اصلاح طلبان و پیروزی روحانی شد.


بسیاری از کنشگران سیاسی از جمله شاخه های استانی که حشر و نشر زیادی به سیاستمداران تهران نداشتند ، این خواسته را بنوعی منطقی می دانستند و بر آن اصرار داشتند ، غافل از اینکه عارف نقاط ضعفی دارد که ریاست او نتیجه مطلوبی را هرگز برای این اردوگاه نخواهد داشت.


واقع مطلب این است که برخی از چهره ها کارکرد های انتخاباتی و تبلیغاتی خوبی دارند اما کارکردهای اجرایی و مدیریتی شان بسیار ضعیف است .البته باید گفت کارکرد انتخاباتی و تبلیغاتی انها معطوف و موکول به توان خودشان نیست. مثلا در مورد آقای عارف معاون اولی سید محمد خاتمی بود که به او وزن می داد و بسیاری از داشته های او از ارتباط نزدیک با خاتمی حاصل شده است نه اینکه بر توان شخصی او مبتنی باشد.


سیاست ورزی در کشور ما بر اساس دیدگاه بسیاری از کارشناسان یک فن و هنر است . برای شناخت میزان بهره مندی عارف از این فن به مصاحبه او با ایلنا میتوانید مراجعه کنید که امروز منتشر شده است .


خبرنگار از او می پرسد ، آیا در دانشگاه آزاد بعد از فوت هاشمی ، هاشمی زدایی صورت گرفته است. عارف ، ابتدا میگوید دانشگاه آزاد میراث هاشمی است و بعد خیلی محافظه کارانه پاسخ مثبت به سئوال می دهد . خبرنگار می پرسد آیا شما که رییس کمیسیون آموزش مجلس هستید به این موضوع تذکری داده اید . او بعد از کلی تمجید از هاشمی و اینکه باید حرمت او نگه داشته شود ، میگوید نه من چنین تذکری به ولایتی نداده ام . چرا ؟ چون که او از من در این خصوص نظری نخواسته است . البته نویسنده حساسیتی برا اسم هاشمی ندارد اما همه میدانیم که در دانشگاه آزاد چه خبر است و چه کسانی (اغلب مخالفان اصلاح طلبان)از کدام طیف بر مسند امور نشسته اند . حال عارف را بینید که حتی نمی تواند برای یک موضوع ساده ، کنش مناسبی از خود بروز دهد و به رفیق 40ساله خود (ولایتی) مشورتی دهد. تصور کنید عارف رییس مجلس بود و دولت به مجلس نیازمند بود . آیا عارف میتوانست مجلس را به خط کند و به حمایت دولت بپردازد؟

نونه دیگر این گونه اعتمادهای غیر کارشناسی احساسی در تبریز اتفاق افتاد .
در انتخابات شورای شهر تبریز هم وضع بر همین منوال بود. بسیاری از اصلاح طلبان برای ریاست شکور اکبرنژاد اصرار فراوانی کردند و البته در این مورد شکور به ریاست رسید و همگان بر این باور بودند که دیگر شورا در دست اصلاح طلبان است.اما خروجی کار چه بود ؟


بدلیل عدم آشنایی یا تسلط شکور به روندهای شورا، تا کنون این اصولگرایان شورا بوده اند که زمام کار را در دست داشته اند ، شهردار را انتخاب کرده اند و بسیاری از سیاستگذاری ها را فارغ از اثرگذاری اصلاح طلبان به پیش می برند .


کوتاه سخن انکه ، در میدان سیاست این اسامی و تعصب بر روی انها نیست که کار را پیش می برد این تدبیر و فن سیاست ورزی است که میتواند نتیجه مطلوب را حاصل نماید.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار