گفتگوی تابناک سمنان با سرکار خانم دکتر اسماعیلی: سالروز بزرگداشت حافظ شیرازی شاعر برجسته ایرانی بهانه‌ای برای طرح این پرسش فراهم کرده که غنای کم نظیر ادبیات کلاسیک ایران تا چه اندازه در تولیدات نمایشی این سال‌ها مورد توجه قرار گرفته و از سوی دیگر در این میان چه ابعادی از این منابع بی بدیل اندیشه و حکمت ایرانی مغفول مانده است؟ ما نیز این روز را بهانه ای قرار دادیم و طی یک گفتگوی کوتاه خدمت سرکار خانم دکتر اسماعیلی رسیدیم.
کد خبر: ۶۶۶۷۲۰
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۷ - ۱۹:۲۶ 12 October 2018

 

گفتگوی تابناک سمنان با سرکار خانم دکتر اسماعیلی:

سالروز بزرگداشت حافظ شیرازی شاعر برجسته ایرانی بهانه‌ای برای طرح این پرسش فراهم کرده که غنای کم نظیر ادبیات کلاسیک ایران تا چه اندازه در تولیدات نمایشی این سال‌ها مورد توجه قرار گرفته و از سوی دیگر در این میان  چه ابعادی از این منابع بی بدیل اندیشه و حکمت ایرانی مغفول مانده است؟

ما نیز این روز را بهانه ای قرار دادیم و طی یک گفتگوی کوتاه خدمت سرکار خانم دکتر اسماعیلی رسیدیم.

 *در پناه حافظ*

مقدمه: واضح است که توافقی همگانی بر ظرفیت‌های پیدا و پنهان این گنجینه‌های ارزشمند در میان تمامی فعالان عرصه فرهنگ و هنر وجود دارد، اما پرسش این است که ما به عنوان میراث داران چنین منابع ارزشمندی به اندازه کافی از این ظرفیت‌ها بهره برده‌ایم و این میراث را پاس داشته‌ایم؟

شاید مناسبت‌های تقویمی در یادآوری این میراث پرافتخار هرگز کافی به نظر نرسد، اما از آنجا که ضرورت دارد به هر بهانه و در هر مجال ممکن توجه بیش از پیش را بر ظرفیت‌های این منابع برانگیخت، با پیش رو بودن بیستم مهر ماه سالروز بزرگداشت حافظ شیرازی، در حالی که در روزهای گذشته همین ماه سالروز بزرگداشت شمس تبریزی، همچنین بزرگداشت مولانا را پشت سر گذاشته‌ایم، طی سلسله گزارش‌هایی به آنچه هنرهای نمایشی‌مان در بهره گرفتن از این گنجینه‌های فرهنگی تجربه کرده، همچنین آنچه در این عرصه مغفول مانده یا کمتر مورد توجه قرار گرفته، می پردازیم.

 

  عصمت اسماعیلی دکترا ادبیات فارسی، عضو هیات علمی دانشگاه سمنان و دانشیار زبان و ادبیات فارسی به بهانه بیست مهرازحافظ میگوید:

 

*حافظ فقط شاعر نیست

حافظ در کنار سعدی، مولانا و فردوسی یکی از چهارستون اصلی فرهنگی محسوب میشود. شاعری برای آنچه که حافظ است کافی نیست. او فقط شاعر نیست بلکه یک متفکر و معمار است. معماری ذهن حافظ در غزل هایش تجلی می یابد، اگر غزل هایش را در کنار یکدیگر بچینیم بخشی از فرهنگ غنی ایران هم دوره پیش از اسلام، هم دوره گرم و دوستداشتنی پس از اسلام را در میگیرد.

 

*حافظ تاریخ انقضا ندارد

تا مادامی که زبان فارسی زنده است حافظ هم می درخشد. شایدبهتر باشد بگوییم تا زمانیکه حافظ است زبان فارسی هم هست.

حافظ میراث دار شاعران قبل خوداست،

از رودکی تا سعدی. عرفان عطار، حماسه و ایران دوستی فردوسی، اخلاق سعدی و سیر و سلوک عاشقانه مولانا همگی را میتوان در اشعار حافظ دید.

 

*به حافظ توجه کنید

حافظ نیازی به تبلیغ ندارد اما باید به او توجه شود. در ادبیات کلاسیک و معاصر ایران نام های بزرگی می درخشد که اگر در میان جوانان، سیستم آموزشی و به طور کلی در بافت فرهنگی و اخلاقی جامعه تنیده شود، بسیاری از تلخ کامی ها بی اخلاقی ها ازبین خواهد رفت.

 

*حافظ ضد ریاکاری

اگر حافظ را وارد جامعه کنیم بزرگترین مساله غیر اخلاقی امروز جامعه که ریاکاری است از بین خواهد رفت. این امر به این معنا نیست که با خواندن حافظ  در عرض چند ساعت همه ریا کاری ها پاک خواهد شد بلکه راه حل درمان این رذالت اخلاقی را خواهیم یافت.

جامعه ما به شدت مبتلا به دورویی ودروغ است، دروغی که از ریاکاری سرچشمه می گیرد.

ما با خود که دیگر تعارف نداریم، یکی از مشکلات اخلاقی امروز که ریشه بسیاری از مشکلات اقتصادی همچون غارت اموال عمومی، اختلاس و سو استفاده از منابع مالی است؛ توسط افرادی صورت می گیرد که از گزینش های مختلف اخلاقی و دینی گذر کرده اند و پستی را بدست آورده اند.

اگر ریاکاری نباشد چگونه این اتفاق می افتد؟!

حافظ با ریاکاری میجنگد. او یک مصلح و متفکر اجتماعی، اخلاقی و دینی است.

 

*حافظ کنار ماست

حافظ بیش از هر شاعری به روزگار ما نزدیک است. اشعار حافظ همچون آینه است، آینه ای که بازتاب کننده شرح حال ماست.

دیوان حافظ بازتاب زندگی اجتماعی ، بازتاب تاریخ کهن ایران، بازتاب هویت ایرانی و اسلامی ماست و همین امر سبب گشته بیش از هر شاعر دیگری احساس نزدیکی و راحتی با حافظ داشته باشیم .

 

*سخن آخر

حافظ فقط به بیست مهر خلاصه نمیشود. حافظ باید در تمامی ابعاد زندگی تجلی یابد.با یک جریان منطقی و برنامه ریزی شده باید اندیشه های حافظ و اشعارش را در جامعه گسترش داد.

 

 

شایان ذکر است: خواجه شمس الدین محمدبن محمد حافظ شیرازی، از بزرگترین شاعران نغزگوی ادبیات فارسی است. حافظ در اوایل قرن هشتم ه. ق- حدود سال ۷۲۷- در شیراز دیده به جهان گشود.  پدرش بهاءالدین، بازرگان و مادرش اهل کازرون بود. پس از مرگ پدر، شمس الدین کوچک نزد مادرش ماند و در سنین نوجوانی به شغل نانوایی پرداخت. در همین دوران به کسب علم و دانش علاقه مند شد و به درس و مدرسه پرداخت. بعد از تحصیل علوم، زندگی او تغییر کرد و در جرگه طالبان علم درآمد و مجالس درس علمای بزرگ شیراز را درس کرد. او به تحقیق و مطالعه کتابهای بزرگان آن روزگار- از قبیل کشاف زمخشری، مطالع الانظار قاضی بیضاوی و مفتاح العلوم سکاکی و امثال آنها- پرداخت. همچنین در مجالس درس قوام الدین ابوالبقاء عبدالله بن محمود بن حسن اصفهانی شیرازی نیز حضور داشت.


حافظ- همچنانکه از تخلص او برمی آید- قرآن را از حفظ داشت و به چهارده شکل (قراآت هفتگانه) می خواند.

 

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار