یک عنصر کم تجربه سیاسی هم این را می داند که شیوه صحیح مذاکره، گفتگو و چانه زنی با هر مقصود و هدفی متعارف که باشد همانا، روش حضوری و چهره به چهره است و چنانچه افاده نکرد، طرح آن در رسانه و افکار عمومی می تواند به عنوان تاکتیک و گزینه ای جایگزین و موثر معطوف به منافع عمومی مدنظر قرار گیرد.
اغلب موضوعاتی که در سپهر سیاسی ایران- تقسیم قدرت - به رسانه ها کشیده می شود (به استثنای برخی پرونده های فساد)، ناشی از قاعده برشمرده و البته غیرمتعارف آن است با این تفاوت که عناصر سیاسی حرفه ای آن را با نمایش و پوشش شفافیت و ناپخته ها آن را عریان مطرح می کنند.
این شیوه( چانه زنی در پشت درهای بسته و کشاندن آن به رسانه ها به دلیل عدم تحقق خواسته) اگرچه مورد تائید نگارنده نیست اما متاسفانه در فضای سیاسی کشور نهادینه شده است؛ شیوه ای که به خاطر فقدان شفافیت عمدتاً مبتنی بر نیازهای شخصی، حزبی، جناحی و بده و بستان های سیاسی و آلوده به انواع فسادها و نه مطالبات مردم است.
ناگفته پیداست که چنین امری در نظام های حزبی که بر قواعد و ملزومات آن پایبند بوده و با تصاحب اکثریت مجلس و دولت و گماردن عناصر حزبی در سطوح مختلف قدرت، مسئولیت ناکارآمدی را هم می پذیرند کاملاً امری مقبول است، اما در سیستم کنونی ایران به دلایل بیشمار که در حوصله این مقال نیست، مردم این قبیل توجیه ها را بر نمی تابند و اساساً پس می زنند.
آقای اکبر بهنامجو استاندار اردبیل در نشست مشترک اخیر خود با اصلاح طلبان استان، از آنان خواسته است که به جای طرح موضوعات در فضای مجازی و رسانه ها، به گفته او آنان انتقادات را در جلسات حضوری عنوان کنند چرا که این شیوه موجب یاس و ناامیدی مردم می شود!
برای پی بردن به ماهیت انتقادات اصلاح طلبان و گروههای نزدیک به دولت نسبت به استاندار اردبیل در یک سال اخیر، ناگزیر از مرور و بررسی این خواسته ها هستیم که بی تردید فراوانی آن اغلب در حوزه انتصابات و پست های سیاسی بوده و کمتر درباره راهکارهای مربوط به مشکلات کلان سیاسی، اقتصادی و معیشتی است و از این جا می توان جنس تقاضاها را تحلیل کرد.
استاندار اردبیل در شرایطی این اظهارات را بر زبان آورده که تلاش می کند به شیوه های گوناگون خود را چهره ای کاری، جهادی، غیرسیاسی، مستقل( معتدل) و متمایل به اصولگریان معرفی کند، اما به نظر نمی رسد طرح این پیشنهاد تناسبی با نمایش بیرونی او داشته باشد و او نباید به هر قیمت ممکن و به دور از چشم مردم، به گروههای سیاسی تمکین کند.
قطع یقین کسی به استاندار با پیشینه حزبی و سیاسی شناسنامه دار به دلیل رفتارهایش در انتصابات، خرده نمی گیرد چرا که همانا چنین روشی، عملی جدایی ناپذیر از شخصیت اوست اما مردم انتظار ندارند، استاندار کنونی اردبیل در افکار عمومی خود را غیرسیاسی جلوه داده اما از آن طرف سیاسیون را به جلسات و مذاکرات پشت درهای بسته دعوت کند!
کسی از افکار عمومی و رسانه ها واهمه می کند که به اصطلاح ریگی در کفش داشته باشد، بیگمان این پیشنهاد از سوی استاندار محترم به بهانه پرهیز از نامید کردن مردم ، موجب بدبینی به او شده و او را در مظان اتهام افکار عمومی قرار می دهد، مردم از آقای بهنامجو می خواهند به جای این کار، ناگفته ها را بی هیچ مصلحتی با آنان در میان بگذارد و اصلاً نگران به خطر افتادن اسلام و مسلمین نباشد!
بد نیست این را هم بگویم که تکرار نام اصلاح طلبان در این وجیزه، مبتنی بر نشست موصوف بوده و بی تردید مخاطب آن بخش از سخنان استاندار و دعوت به مذاکره حضوری، همانا اصلاح طلبان هستند و لذاست که نگارنده هر گونه رفتار غیرمتعارف سیاسی از سوی هر جریان سیاسی و صرفنظر از جناحین، چه اصلاح طلب و چه اصولگرا را مردود می داند.
به نظر می رسد ماههای منتهی به سال انتخابات(98)، مقطعی حساس برای سنجش میزان عمل کسانی باشد که همواره خود را مستقل و غیرسیاسی خوانده و به مناصب قدرت ارزشی قائل نیستند؛ لذا طرح چنین پیشنهادی از سوی استاندار محترم که بیانگر ضعف آشکار او در مقابل احزاب است، اصلاً به صلاح او و منافع عموم مردم استان ارزیابی نمی شود.
علی اکبر روح نواز
بسیاری از عزیزانی که در برنامه میهمانی حضور داشتند و آقای استاندار هم با قبول دعوت شان در آن مجلس حضور یافت جسارتا همه موجودیت اصلاح طلبان نبود بلکه تلفیقی از انقلابی های شنبه و اصولیون تغییر چهره داده و تعدادی هم مهر به جیب های (( مثلا مدیران احزاب )) بودند که از فعالیت حزبی فقط و فقط داشتن مهرش را بلدند و هیچ از کارکرد حزب اطلاعی ندارند . زیاد یاد نداریم که از این جمع و برآیندشان در طول یک سال صدارت آقای بهنامجو انتقادی یا نقدی صورت گرفته باشد و جز تحمیل چند مهره برای مدیریت کاری به بهنامجو داشته باشند . پر بیراه نیست که اذعان کنیم هنوز که هنوز هست و با گذشت حدود شش سال از ریاست جمهوری آقای روحانی بیش از 60 یا 70 درصد شاکله مدیریت استان در دست اصولگرایان هست و جالب اینکه در دوره استانداری آقای بهنامجو بر عده اصولگرایان صاحب منصب افزوده شده است برای اثبات این مدعا کافی است نگاهی بیندازیم به معاونت های خود آقای استاندار . واقعا کدامشان اصلاح طلب هست ؟ اصلاح طلبان در سطوح بالا فقط هزینه شده اند برای دولت روحانی و قطعا این وضعیت به نام اصلاح طلبان و به کام اصول گرایان هست حداقل به دو دلیل 1- اکثر مدیریت هایشان حفظ شده و مدیریت های جدیدی هم تحمیل کرده اند 2- به بهانه اینکه دولت محصول اصلاح طلبان می باشد تند ترین تخریب ها و سنگ اندازی ها را در مقابل دولت روحانی انجام میدهند. در مجموع این حرکت استاندار را هم در راستای تقویت اصولگرایان میدانم تا حملات شان را بیشتر متوجه اصلاح طلبان بکنند و تمام ناکامی های دولت را به پای آنان بنویسند، غافل از اینکه اصلاح طلبان آش نخورده و دهان سوخته اند مخصوصا با برخی سهم خواهی های پیش پا افتاده و دم دستی شان . مردم استان به دکتر روحانی رای دادند ولی حامیان مشایی ( معاون عمرانی)عضو ستاد احمدی نژاد( فرماندار پارس اباد) .... به منصب رسیدند؟؟؟؟؟ علی برکت الله 
| با این تفکرات افراطی شماهاست که استان اردبیل درجا میزند.