وزارت خارجه ایران اواخر هفته پیش و همزمان با سالروز نسل کشی خوجالی(شیعیان آذربایجان) در فوریه 1992 از سوی ارتش ارمنستان، سفر نخست وزیر این کشور به ایران را رقم زد و در اقدامی غیرمسئولانه، شبهه انگیز و خارج از عرف دیپلماتیک ترتیبی اتخاذ کرد تا "نیکولای پاشینیان" در میتینگی با ارمنی های مسیحی ساکن ایران در باشگاه آرارات اصفهان، شعارهای مغایر با سیاست اصولی جمهوری اسلامی ایران درباره قره باغ سر دهند!
کسی منکر اشتراکات فرهنگی، تاریخی، حسن همجواری ایران با دو کشور ارمنستان و آذربایجان و لزوم توسعه همکاری بر مبنای منافع ملی با هر دو کشور نیست، اما پرسش اینجاست که چرا مجریان سیاست خارجی اجازه می دهند تا نخست وزیر یک کشور خارجی در میتینگی، مالکیت غاصبانه کشورش بر 20 درصد خاک اسلام در آذربایجان را قانونی کند!
آیا جز این است که این اقدامات تحریک آمیز، نمک پاشیدن بر زخم شیعیان و دامن زدن به اختلافات است؟ باید این بار نیز به لابی ارمنی ها در وزارت خارجه دست مریزاد گفت که نقشه خود را از هر نظر به درستی اجرا کردند.
وزارت خارجه در حالی با نادیده گرفتن سه اصل «عزت، حکمت، مصلحت»به عنوان اصول اساسی سیاست خارجی ایران، فرش قرمز زیر پای نخست وزیر ارمنستان پهن می کند که در مقابل تبدیل بزرگترین مسجد شیعیان به دست داشناک های ارمنی به طویله گاو و خوک در قره باغ، سکوت اختیار کرده است.
این مایه شرم است که به جای همدردی با شیعیان سیاه پوش در سالروز کشتار خوجالی، وزارت کشور با همراهی وزارت خارجه مجوز میتینگ و جشن برای نخست وزیر ارمنستان صادر می کنند، اقدامی که هرگز"نیکولای پاشینیان" تصورش را نمی کرد در ام القرای اسلامی چنین موقعیتی برای تحریف تاریخ بدست آورد!
علی اکبر روح نواز