کنگره، جهانی روابط عمومی' در تعریف روابط عمومی، آن را هنر و دانش اجتماعی تجزیه و تحلیل گرایش ها، پیش بینی آثار آنها، مشورت با روسای موسسات و تهیه و اجرای برنامه های عملی در جهت منافع موسسه و مخاطبان می داند. علم چرخه مدیریت و ارتباط دهنده سازمان با مخاطبان از تعاریف دیگر روابط عمومی است.
به اعتقاد اندیشمندان این حوزه ، تبلیغات و خبررسانی تنها گوشه ای از وظایف مهم روابط عمومی ها می باشد، فرق روابط عمومی با تبلیغات در برنامه ریزی و اهداف است، روابط عمومی برای بلند مدت و کسب نتیجه پایدار و دلخواه در یک پروسه زمانی برنامه ریزی می‌کند اما تبلیغات در کوتاه ترین زمان ممکن به دنبال نتیجه است.
بر این اساس روابط عمومی ها نقش حساسی در شناسایی و شناخت ذائقه مخاطبان و ایجاد ارتباط منطقی بین سازمان با عموم مخاطبان خود دارند و در این مسیر اطلاع رسانی و خبر رسانی گوشه کوچکی از وظایف روابط عمومی هاست.
متاسفانه امروزه بویژه با توسعه فعالیت شبکه های اجتماعی، تعداد قابل توجهی از روابط عمومی ها تبدیل به بنگاه های صرف خبر رسانی آن هم از نوع غیر حرفه ای شده اند، تب ایجاد پایگاه های اطلاع رسانی از سوی دستگاه های اجرایی عمده کارکرد روابط عمومی ها را محدود به فعالیت در زمینه تولید اخبار یک سویه و اغراق آمیز از فعالیت مدیران دستگاه ها و نهادها کرده است.
افراط در این زمینه موجب شده که امروزه روابط عمومی ها به رقیب بنگاه ها و نهادهای خبر رسان تبدیل شوند و بیشتر اوقات با فراموش کردن نقش خود در رصد ، آسیب شناسی و شناخت مخاطبان و ذائقه آنها با استخدام خبرنگاران و بکارگیری تجهیزات نوین به ارگان های صرفا تبلیغی تبدیل شوند.
جالب است که هم اکنون تعداد خبرنگاران و تجهیزات رسانه ای برخی از روابط عمومی های ادارات بویژه در استان ها بسیار بیشتر از رسانه ها و نهادهای خبری است و هزینه تولید خبر و انتشار آنها نیز بمراتب هزینه ای سنگین می باشد.
تداوم چنین نقشی گرفتار شدن روابط عمومی ها در چنبره خود شیفتگی و خود بزرگ بینی ، رواج فرهنگ چاپلوسی در برابر مدیران، غفلت از آسیب شناسی و شناسایی ضعف های سازمان و جبران آنها و در نتیجه سست شدن شالوده فعالیت سازمانی است.
همانگونه که در سالیان گذشته صرف تابلو نویسی و تبریک و تسلیت گویی روابط عمومی ها وظیفه ای به دور از شان و جایگاه روابط عمومی ها بوده امروز نیز صرف تبدیل این نهاد مهم و اساسی به خبرنویسی و تبلیغ صرف خیانت به نقش و جایگاه آن می باشد.
بهتر است که روابط عمومی های ادارات و سازمان ها بویژه در حوزه خبر رسانی این وظیفه را به خبرگزاری ها و بنگاه های مطبوعاتی و رسانه ای واگذار کرده و به نقش خود در ایجاد ارتباط مناسب با ارباب رسانه اکتفا کنند و به جای آن با استفاده از فناوری های نوین و نیروهای متخصص به کارهای عمیق علمی از جمله شناسایی آسیب های سازمانی ، شناخت مخاطبان و ذائقه آنها با انجام نظرسنجی های علمی ، ارایه اطلاعات صحیح و به موقع به مدیران، هدایت افکار عمومی و ارتباط دو سویه با ارباب رجوع بپردازند.
سیفعلی موسی‌زاده