به گزارش بلاغ، آشوراده دهی است که در مرکز شبه جزیره میانکاله مازندران قرار دارد.
این جزیره که در سدههای گذشته در پی عملکرد و فعالیت گروههای انسانی با حفر کانال از توده اصلی خشکی خود شبه جزیره میانکاله جدا افتادهاست، در سال 1354 جزو نخستین مناطق زیست کره جهان معرفی و ثبت شد.
آشوراده در تمامی ایام سال میزبان انواع پرندگان است و 40 درصد خاویار ایران در نزدیکی این جزیره به دست میآید.
با توجه به اهداف کلی سازمان حفاظت محیط زیست، پیشگیری و ممانعت از تخریب و آلودگی محیط زیست و حفاظت از تنوع زیستی کشور و تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به منظور حفاظت از محیط زیست و تضمین و بهرهمندی درست و مستمر محیطزیست و همسو با توسعه پایدار است.
اما در حال حاضر این جزیزه کوچک در دست تخریبکنندگان محیط زیست قرار دارد که باید محیط زیست هر چه سریعتر برای حفاظت از آن و جلوگیری از طرحهای مخرب همت کنند.
رتبه پنجم پرندگان در مهاجرت پرندگان مسئول انجمن سمنهای محیط زیست استان مازندران در گفتوگو با بلاغ درباره حفاظت از محیط زیست، گفت: در فریدونکنار و مناطق شمالی از جمله میانکاله و در جزیره آشوراده مهاجرت پرندگان هر ساله انجام میشود و مازندران در مهاجرت پرندگان رتبه پنج را دارد.
داریوش عبادی افزود: در مناطق مختلفی که محل فعالیت پرندگان است، احداث اماکن تفرحی و توریستی با محیط زیست منافات دارد و باید به شدت با آن برخورد شود و دستگاههای مربوطه باید اقدامات حمایتی خود را در این زمینه اتخاذ کنند.
شرایط بر وقفمراد شکارچیان است!
عبادی با بیان اینکه باید اقدامات آموزشی و فرهنگی و کنترلی انجام شود، تصریح کرد: من اعلام میکنم که سازمان محیط زیست در برخورد با شکارچیان و ایجاد طرحهای تخریبی محیط زیست برخورد جدیتری انجام دهد چراکه امسال هم شرایط بر وقفمراد شکارچیان است و همچنین اقدامات کنترلی در زمینه اجرای طرحهای تخریبی محیط زیست کمتر است.
وی درباره شکار پرندگان نیز یادآور شد: با فرمانداران و مسئولان پیش از فصل شکار نشستهایی برگزار شد اما عملا همکاری مؤثر و تنگاتنگ با NGOها دیده نشد.
حسن ربیعی یک کارشناس محیط زیست در گفتوگو با بلاغ، با اشاره به اینکه جزیره آشوراده یکی از مهمترین و حساسترین زیستگاه پرندگان مهاجر است، گفت: هر ساله جزیزه آشوراده میزبان 150گونه پرندگان مهاجر برای زمستانگذرانی است و با توجه به پیمودن مسیرهای پروازی بسیار طولانی برای ادامه بقا به این منطقه میآیند.
وی افزود: این منطقه از نظر مسیریابی و مهاجرت پرندگان نقشی کلیدی با سیستم پیچیده که با کارکردهای طبیعی گوناگون و حلقه اتصال شمال به جنوب پرندگان مهاجر است.
هرگونه تغییر در آشوراده موجب از بین رفتن چندین نوع از پرندگان خواهد شد
ربیعی، تصریح کرد: ایجاد هرگونه تغییر در این جزیزه موجب از بین رفتن چندین نوع از پرندگان مهاجر، بومی و ماهیان و آبزیان خواهد شد.
وی با بیان اینکه بهرهگیری از طبیعت همواره باید با این نگاه باشد که منافع نسل آینده را در نظر گرفته و تضمین کند، یادآور شد: در بهرهگیری از محیطزیست و منابع طبیعی، باید به این نکته توجه کرد که منافع شخصی و کوتاهمدت اقتصادی، تنها ملاک عمل نباشد و منافع طولانیمدت نسلها را باید مورد توجه قرار داد.
فاجعه تخریب بزرگترین ذخیرهگاه پرندگان در راه است
یک فعال محیط زیست در گفتوگو با خبرنگار بلاغ، با اشاره به اینکه سازمانهای نظارتی باید به داد ذخیرهگاه و بهشت پرندگان مهاجر آشوراده برسند، گفت: فاجعه بزرگ تخریب بزرگترین ذخیرهگاه پرندگان در راه است و نباید پناهنگاه پرندگان، یعنی آشوراده، مهمترین ذخیرگاه زیست کره و تالاب بینالمللی پناهگاه حیات وحش میانکاله از بین برود.
عباد طیبی سیفکتی، افزود: از سال 82 به دلیل بیتوجهی زیست محیطی و غیرکارشناسی و خلاف اهداف و قوانین کنوانسیون رامسر به راحتی طرح گردشگری خانمانسوز که در حقیقت منابع ملی را فدای تصمیمات غیرکارشناسی میکند و با ظرفیتهای مهم زیست محیطی منطقه همخوانی ندارد به تصویب سازمانهای ناظر درآمد.
طیبی، تصریح کرد: چگونه اصلیترین سازمان و حافظ محیط زیست کشور تسلیم قدم اول برای اجرای طرح گردشگری برداشته، آن هم در قسمتی از پناهگاه بینالمللی که 150 گونه پرنده مهاجر برای ادامه زندگی به این نقطه میآیند؟
وی یادآور شد: نادیده گرفتن نظرات اساتید علمی، مخالفتهای فعالان محیط زیست و منابع طبیعی کشور آن هم از سال 82 تاکنون به خاطر حفظ و حراست از منافع ملی کشور، هیچ ارزشی برایتان نداشته است.
سازمانها به وظیفه ذاتی خود عمل نمیکنند
این فعال محیط زیست، با بیان اینکه به جای حمایت و پیگیری انجام این طرح، بهتر است به بازسازی بناهای تاریخی کشور و به فرهنگسازی توجه کنیم، گفت: اندکی به کلمه ذخیرهگاه و زیستکره توجه شود و بدانیم چه مکان مهمی را در آینده نزدیک نابود خواهیم کرد.
وی افزود: سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری باید وارد عمل شود که اهداف اصلی آن حفظ و حمایت، احیا، توسعه جنگلها و مراتع و اراضی و بیشههای طبیعی و اراضی مستحدثه ساحلی، حفظ و اصلاح خاکهای کشور را عمل کند.
طیبی تصریح کرد: با انجام این طرح غیرکارشناسی شرایط برای توسعه ساخت و ساز و شکلگیری روستاهای جدید، احداث جادههای مختلف، حفر چاهای متعدد، ایجاد محل دپو زباله، چاهای فاضلاب، ریختن زباله مختلف و از همه مهمتر شکل گیری ایدههای جدید برای کسانی فراهم میشود تا در دل جنگل، کنار ساحل، رودخانه و حتی بالای کوه و دل زمینهای کشاورزی مجوز برای ساخت ویلا و هتل آن هم با تمام امکانات را دریافت کنند.
این فعال محیط زیست، گفت: بعضی از سازمانها به وظیفه ذاتی خود عمل نمیکنند و در برابر این زمینخواران واکنش جدی نشان نمیدهند و اکنون آشوراده را با این همه ظرفیت مهم و جهانی فدای طرح غیرکارشناسی کردند.
وی محیط زیست را همسو با توسعه پایدار دانست و گفت: در راستای حفظ و حراست از جزیره آشوراده باید تمام سعی و تلاش خود را انجام دهیم و درباره بهرهبرداری از جزیره آشوراده تصمیم کارشناسی و بررسی دقیق انجام شود.
وی افزود: برای حفظ و حراست از محیط زیست کشور نیاز به نگاه جمعی است و با تلاش یک یا چند نهاد مسئول این حوزه و با توجه به شرایط جزیزه آشوراده آنچه که از اکوتوریسم به عنوان رویکردی برای توانمند سازی و توسعه اقتصادی جوامع و ساکنین آنها از منابع قابل بهرهبرداری و استفاده پایدار مد نظر است، در این منطقه مصداق ندارد.
طیبی گفت: از نمایندگان محترم مردم در مجلس شورای اسلامی، سازمانها و نهادهای نظارتی کشور استدعا دارم جلوی طرحی به نام گردشگری در آشوراده اما طرحی نابودکننده محیط زیست جلوگیری شود که از سال 82 روی میز مانده و هیچ گونه توجیه زیست محیطی ندارد و هماکنون زمزمههای اجرایی شدن آن به گوش میرسد.
سرنوشت تلخ زایندهرود در انتظار آشوراده!
وی یادآور شد: نباید بهشت و ذخیرهگاه اصلی پرندگان مهاجر یعنی آشوراده به سرنوشت تلخ دریاچه ارومیه، رودخانه زایندهرود و همچنین تالاب و جزیرههای دیگر دچار شود.
به گزارش بلاغ، اهمیت حفظ منابع طبیعی و محیطزیست تا بدانجاست که در قانون اساسی بهصراحت به این موضوع اشاره شده و آمده است: فعالیتهای اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیطزیست یا تخریب غیرقابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است.
آیا نابودی تالابها، جزیرههای مختلف، رودخانه زایندهرود، دریاچه ارومیه، هامون و چشمه باداب سورت و ... در کشور درس عبرت و تجربهای برایمان نشد و اکنون بعضی از سازمانها به جای انجام وظیفه ذاتیشان که بازسازی بناها و ثبت آثارهای فرهنگی و تاریخی که متأسفانه در حال تخریب و نابودی هستند با تأیید طرحهای غیرکارشناسی، مشارکت در تخریب یکی از ذخیرهگاههای مهم و جهانی را دارند.