میراث آن چیزی است که به دلیل تولد به یک شخص متعلق می شود ممکن است کم یا زیاد باشد.«میراث» به مفهوم باز نمایی و معرفی نیز هست. چون که میراث نشانگر و احساس تعلق به یک گروه، ملت یا مکان خاصی می باشد.میراث برابر با واژه ی ماترکه، ارث و سنت و دارایی های فرهنگی و... کاربرد دارد.
میراث ملی را اغلب مایه افتخار، غرور و شجاعت می دانند. تمامی انواع میراث فرهنگی را می توان در این طبقه بندی کلی جای داد؛ میراث یاملموس/ مادیاست یاناملموس/ معنویاست. میراث ملموس نیز بهمیراث منقولکه مشتمل بر اموال( اشیاء) فرهنگی و تاریخی و هنری استو یامیراث غیر منقولکه شامل؛ محوطه‌ها، چشم‌اندازها و مناظر، سازه ها و ساختارها و آثار طبیعی فرهنگی و ... می باشد.
تا اواخر دهه های قرن بيستم، فقط میراث مادی مورد توجه و حفاظت بود تا اینکه گامی بلندتر برداشته شد که در آن میراث دیگر براساس جنبه ی مادی آن تعریف نمی شد، این پیشرفت، این امکان را به وجود آورد تا میراث فرهنگی غیر ملموس (معنوی) هم که برای مدت زمان زیادی مورد غفلت واقع شده بود، به عنوان میراثی که باید از آن محافظت کرد شناخته شود. بطورخلاصه باید گفت که این مفهومدر دهه 1970 میلادی پدید آمد و تا اینکه در نهایت در سال 2003 در پاریس کنوسیون میراث جهانی معنوی با آکثریت آراء آن را تصویب نمود.
میراث معنوی اساساً درمقابل اصطلاح «مادي» شكل گرفته و در رابطه با شاخه اي از ميراث فرهنگي كه داراي ماهيت صوري و مادي نيست، اصطلاح متعارف و مورد پذيرش يونسكو می باشد. این عنوان بيشتر با معني سرو كار دارد تا صورت.البته در اين خصوص از اصطلاحاتي همانند « نامحسوس ، ناملموس و … » نيز استفاده شده است كه به نظر مي رسد هيچ يك از آنان آن چنان كه بايد افاده معني نمي كند.
فولکلور نیز میراث معنوی در نظر شناخته می شودودر واقع مجموعه اي از سنت هاي فرهنگي جوامع و نيز تظاهرات آنهاست. امروزه این اصطلاح برابر با میراث معنوی در نظر گرفته نمی شود بلکه جزئی از زیر مجموعه میراث معنوی شمرده می شود.
بر اساس همین کنوانسیون نگهداشت و حفاظت از میراث معنوی جهان، در چهارمین نشست آن که در 28 سپتامبر تا 2 اکتبر2009 در ابوظبی امارات متحده عربی برگزار شد؛ نوروز را برای کشورهای عضو کنوانسیون؛ آذربایجان، هند، ایران، قرقیزستان، پاکستان، ترکیه و ازبکستان به عنوان میراث مشترک معنوی به ثبت رساند. نوروز دارای مجموعه مراسم هایی است که می تواند انگیزش قابل ملاحظه ای در گردشگران جهانی برای سفر به حوزه ی برگزاری نوروز را داشته باشند.
پتانسل نوروز برای جذب گردشگران بین المللی تا حال مغفول مانده و از ظرفیت نوروز برای جذب گردشگران بین المللی استفاده نشده است؛ هر چند که امروزه «نوروز» خود جهانی شده است. به نظر می رسد توجه بیش از حد معمول برای گردشگری داخلی در این ایام، مانع از برنامه ریزی چنین امر مهمی است. اما مورد بعد که به نظر بسیار مهمتر است نقش برگزارکننده گان و دست اندرکاران گردشگری داخلی در ایام نوروز است که فراتر از خدمات معمول و پایه ای ظاهر نشده اند.
«آموزش در ایام نوروز»درحوزه ی میراث فرهنگی دیده نمی شود یا اینکه قابل توجه نیست. مردم در ایام نوروز در شهرها و مناطق از میراث فرهنگی منحصر به فرد بازدید می کنند، بازدید از میراث فرهنگی که خود به تنهایی آموزنده است، اما برای توسعه و حفاظت پایدار میراث فرهنگی، با روشها و رهیافت های تفسیری و آموزشیباید به مردم القاء شود که میراث فرهنگی تجدید ناپذیر است، هر گونه زیانی به میراث نابودی فرهنگی، هویتی و اجتماعی و اقتصادی برای ماو نسل های آینده ما خواهد بود.
بهروز افخمی - عضو هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی
منبع این مطلب ایسنا هست