سربازان چه غریبانه جان سپردند. آمده بودند مشق خدمت کنند اما در سیاه مشق مدیریت و تدبیر جان دادند. سال های طولانی است که پیران و جوانان ما در جاده ها جان می سپارند.ما سلاطین پرونده های همیشه باز مانده هستیم.پرونده جاده و سربازی ، سال های طولانی است که در محافل ما باز است اما مثل خیلی پرونده های دیگر بی آن که به فرجامی برسد، هر روز حادثه می آفریند و قلب هایمان را آزرده می کند.
مساله خیلی ساده است.ما پیچیده اش می کنیم.سازوکار سربازی از دوره پهلوی اول به یادگار مانده و ما هنوز دستش نزده ایم.لر را به کردستان می فرستیم.ترک را به خوزستان.عرب را راهی خراسان می کنیم و فارس را به آذربایجان.این همه پدیده های اطراف ما تغییر می کنند.ما اما از تغییر هراس داریم.
سال های طولانی است که بازنگری در سازوکارهای سربازی، به مطالبه جوانان ما تبدیل شده اما هیچ نهادی حاضر نیست این تار وپود کهنه را بازبینی کند.
در اتاق ايران طرحي را با عنوان "سرباز صنعت" در دست مطالعه و بررسي داريم و اميدواريم با اجراي آن بتوانيم قدري از اين مسائل را كم كنيم.
در جاده هم همین طور.سال های طولانی است که در راه ها جان می بازیم و درآسمان تلف می شویم اما نتیجه چه شده است؟چه کسی به یاد دارد که دستگاهی بی آن که دیگران را مقصر بداند٬به وظیفه خود در باره جاده و امنیت و مسافر عمل کند؟
جاده، خودرو،کیفیت،امنیت و هزاران پرونده بی جان دیگر. واقعا چقدر خوب، بد مديريت مي كنيم.
پ ن: به خانواده هاي سربازان در جاده در گذشته صميمانه تسليت مي گويم. روحشان شاد و يادشان گرامي.
محسن جلال پور
رئیس اتاق بازرگانی،صنایع،معادن و کشاورزی ایران
منبع: تابناک