هر چراغ خاموش نمادی از نبود شفافیت است

به گزارش خبرنگار تابناک در استان فارس، پس از آنکه گزارش «شب‌های تاریک شیراز؛ بودجه‌های مبهم و رانت‌های نورانین» درباره تاریکی معابر و احتمال وجود رانت در پروژه‌های روشنایی شیراز منتشر شد، انتظار می‌رفت شهرداری و شورای شهر دست‌کم توضیحی رسمی ارائه دهند. اما طی ۲۴ ساعت گذشته، هیچ مقام مسئولی در شهرداری حاضر به پاسخگویی نشد.

تلاش خبرنگار ما برای تماس مستقیم با شهردار بی‌نتیجه ماند و پیام‌های رسمی نیز بی‌پاسخ باقی ماندند. لینک گزارش برای چند عضو شورای شهر نیز ارسال شد، اما واکنشی از سوی آنان دریافت نشد.

سکوت در برابر پرسش‌های عمومی، آن هم درباره موضوعی به‌روشنی قابل‌مشاهده مانند خاموشی چراغ‌ها، در واقع نوعی پاسخ است؛ پاسخی که بوی بی‌اعتنایی به افکار عمومی می‌دهد. وقتی شهری در تاریکی فرو رفته و مدیران آن سکوت می‌کنند، شهروندان حق دارند از خود بپرسند این بی‌تفاوتی از کجا می‌آید؟

گزارش میدانی ما نشان می‌دهد در خیابان‌های ولیعصر قصرالدشت، بلوار نصر و اطراف پارک کوهسار مهدی، وضعیت همچنان بدون تغییر است. چراغ‌هایی که هرگز روشن نشده‌اند، هنوز خاموش‌اند و پاسخ‌هایی که هرگز داده نشده‌اند، هنوز شنیده نمی‌شوند.

کسبه می‌گویند این تاریکی مستقیماً بر درآمدشان تأثیر گذاشته است. یکی از مغازه‌داران در خیابان زند می‌گوید: «ما مالیات می‌دهیم، عوارض می‌دهیم، اما وقتی خیابان تاریک است مشتری نمی‌آید. اگر مسئولان خودشان شب از اینجا عبور می‌کردند، شاید می‌فهمیدند تاریکی یعنی چه.»

در کنار این نارضایتی عمومی، ابهام در هزینه‌های مربوط به پروژه‌های روشنایی همچنان پابرجاست. بودجه‌های کلان تصویب می‌شود، قراردادها بسته می‌شوند، اما نتیجه در خیابان دیده نمی‌شود. نبود شفافیت، ریشهٔ اصلی بی‌اعتمادی است؛ و وقتی مدیران پاسخگو نیستند، این بی‌اعتمادی عمیق‌تر می‌شود.

افکار عمومی در شبکه‌های اجتماعی از چند روز پیش تا امروز، پر از پرسش‌هایی درباره سکوت مدیریت شهری است. کاربران با هشتگ‌هایی مانند #تاریکی_شیراز و #پاسخگویی_شهرداری خواستار توضیح درباره بودجه‌ها و عملکرد شهرداری شده‌اند.

کارشناسان بر این باور هستند که،  پاسخ ندادن به رسانه‌ها نه‌تنها از بار مسئولیت کم نمی‌کند، بلکه به بحران مشروعیت اداری دامن می‌زند. در دنیای امروز، سکوت در برابر پرسش رسانه‌ها نوعی «پاسخ منفی» تلقی می‌شود و نشان می‌دهد که شفافیت هنوز در فرهنگ مدیریت شهری نهادینه نشده است.

به هر حال هنوز شهر تاریک است و حالا مدیران هم در تاریکی خبری فرو رفته‌اند. وقتی چراغ خیابان ولیعصر قصرالدشت هرگز روشن نمی‌شود و تلفن شهردار هم پاسخ نمی‌دهد، اعتماد عمومی آسیب می‌بیند. در شهری که صدای پرسشگرانش بی‌پاسخ می‌ماند، هر چراغ خاموش نمادی از نبود شفافیت و مسئولیت‌پذیری است.

با این حال شهروندان شیراز منتظر توضیح روشن و مستندند: پروژه‌های روشنایی دقیقاً کِی و چگونه اجرا شده‌اند؟ پیمانکاران چه کسانی بوده‌اند؟
و چرا پس از هزینه‌های میلیاردی، هنوز خیابان‌ها در تاریکی‌اند؟

تا زمانی که این پرسش‌ها پاسخی روشن نیابد، سکوت مسئولان، تاریکی دیگری است که بر شهر سایه می‌افکند.

انتهای پیام/