
به گزارش خبرنگار تابناک از استان اصفهان در کنار هیجان مذکور پرسشی جدی مطرح میشود: آیا فننما به اندازه ظرفیت اصفهان و جایگاهش در اقتصاد دانشبنیان کشور رشد کرده است؟
فننما؛ نماد یک حرکت اما هنوز در آغاز راه
نمایشگاه فننما از همان سالهای نخست برگزاری، بهعنوان تلاشی ارزشمند برای بهنمایشگذاشتن توان فناورانه و نوآورانه اصفهان شناخته شد. این رویداد در مسیر تثبیت جایگاه خود موفق عمل کرده و اکنون به یکی از برندهای شناختهشده در عرصه علم و فناوری کشور تبدیل شده است.
اما باید پذیرفت که فننما هنوز با استانداردهای جهانی و حتی ملی نمایشگاههای فناوری فاصله دارد. در حالیکه نمایشگاههای مشابه در تهران، تبریز یا مشهد با حضور گسترده سرمایهگذاران و شرکتهای بینالمللی برگزار میشوند، فننما همچنان بیشتر در سطح معرفی دستاوردها باقی مانده است تا بستری واقعی برای تجاریسازی و سرمایهگذاری. در دنیای امروز، نمایشگاههای فناورانه دیگر فقط ویترین نیستند؛ بلکه نقطهی اتصال میان ایده و سرمایه، میان پژوهش و بازار و میان خلاقیت و کاربرد هستند. اگر این پیوند در ساختار فننما تقویت نشود، این نمایشگاه در بهترین حالت، تنها محفلی فصلی برای نمایش توان علمی استان باقی خواهد ماند.
اصفهان از دیرباز یکی از مراکز علمی، صنعتی و فرهنگی ایران بوده است. دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشگاه اصفهان، پارک علم و فناوری، شهرک علمی و تحقیقاتی و صدها شرکت دانشبنیان در این استان، ظرفیت عظیمی از علم و تجربه را شکل دادهاند. افزون بر آن، صنایع بزرگ فولاد، ذوبآهن، پتروشیمی و نساجی نیز میتوانند بازار بالقوهای برای فناوریهای نوین باشند.
با این حال، حلقهی اتصال میان این دو بخش — صنعت و نوآوری — هنوز آنقدر که باید منسجم نیست. فننما میتواند همین حلقه مفقوده باشد، اما تنها به شرطی که از سطح یک رویداد تبلیغاتی فراتر رود و به بستری برای شبکهسازی واقعی میان دانشگاهها، صنایع، شتابدهندهها و سرمایهگذاران تبدیل شود.
در بسیاری از غرفههای امسال ایدههای درخشانی دیده میشد: فناوریهای مدیریت مصرف آب، هوش مصنوعی در خدمات شهری، انرژیهای نو و پروژههای سلامت دیجیتال. اما نبود برنامهریزی برای تداوم همکاریها و پیگیری پس از نمایشگاه، مانع از اثرگذاری بلندمدت آنها میشود. در حالیکه در کشورهای توسعهیافته، نتیجه نمایشگاهها نه در روز اختتامیه، بلکه در ماهها و سالهای بعد مشخص میشود؛ زمانی که قراردادها امضا میشوند، سرمایهگذاری شکل میگیرد و محصولات وارد بازار میشوند.
در جهان، نمایشگاههای فناوری از جمله GITEX در دبی یا Web Summit در لیسبون، نه صرفاً محل نمایش، بلکه میدان رقابت ایدهها و سرمایهها هستند. این رویدادها با برنامهریزی دقیق، ارتباط مستقیم میان کارآفرینان، سرمایهگذاران، دانشگاهها و دولتها را برقرار میکنند.
در چنین رویدادهایی، هر غرفه صرفاً یک ویترین نیست، بلکه بخشی از یک شبکه اقتصادی است. بخش خصوصی نقش اصلی را بازی میکند، دولت پشتیبان است و رسانهها هم به انتقال تجربه و روایت موفقیت کمک میکنند.
در مقایسه با این الگوها، فننما هنوز نیازمند جهشی جدی در مدیریت، برنامهریزی و ارتباطات بینالمللی است. نمایشگاه امسال از نظر محتوایی غنی بود، اما از نظر سازماندهی، اطلاعرسانی بینالمللی، و جذب مخاطبان تخصصی، هنوز جای رشد فراوان دارد.
نمایشگاه فننما اکنون در آستانه تصمیمی مهم قرار دارد: یا همچنان به شکل فعلی ادامه یابد و به عنوان یک رویداد استانی محدود بماند، یا با نگاهی بلندمدت و حرفهای، به رویدادی ملی و بینالمللی تبدیل شود. برای تحقق این هدف، چند گام اساسی لازم است:
توسعه ابعاد برگزاری: فننما باید از مرز استان عبور کند. دعوت از شرکتهای دانشبنیان سراسر کشور و حتی فعالان منطقهای از کشورهای همسایه میتواند مقیاس نمایشگاه را متحول کند.
پیوند با صنعت و سرمایهگذاری: حضور صندوقهای سرمایهگذاری، پارکهای فناوری و بخش خصوصی قدرتمند باید بهصورت ساختاری در برنامه گنجانده شود.
تداوم پس از نمایشگاه: برگزاری فننما نباید پایان مسیر باشد. ایجاد پلتفرمهای دیجیتال برای ارتباط دائمی شرکتکنندگان و نهادهای حمایتی ضروری است.
بینالمللیسازی: همکاری با نمایشگاههای مشابه در دبی، استانبول و شانگهای، و دعوت از هیأتهای تجاری خارجی میتواند جایگاه فننما را ارتقا دهد.
اصفهان نه فقط شهری تاریخی، بلکه شهری آیندهساز است. همانطور که روزگاری در معماری و هنر پیشگام بود، امروز نیز میتواند در علم و فناوری الگوی ملی باشد. فننما میتواند آغازگر این مسیر باشد، اگر با حمایت نهادهای محلی و ملی، بودجه کافی، مدیریت علمی و حضور رسانهای گسترده همراه شود.
نمایشگاه امسال نشان داد که ظرفیت انسانی و خلاقانه در اصفهان فراوان است، اما باید این ظرفیت در بستری حرفهایتر، گستردهتر و بینالمللیتر به حرکت درآید. آینده فناوری اصفهان در گرو آن است که نمایشگاههایش از سطح نمایش، به سطح تحول برسند.
نمایشگاه از نظر محتوا هرچند غنی بهنظر میرسید، اما در واقع میتوانست چندوجهیتر و متنوعتر باشد. بیشتر شرکتهای فعال در حوزه هوش مصنوعی، در زمینههایی مانند مدیریت، حسابداری، بیمه و خدمات سازمانی حضور داشتند؛ در حالیکه ظرفیت نمایش توانمندیهای گستردهتر در حوزههایی چون فناوریهای صنعتی، آموزش، سلامت و هوش مصنوعی خلاق نیز وجود داشت. اگر این تنوع بیشتر لحاظ میشد، تصویر کاملتری از زیستبوم فناوری اصفهان به نمایش درمیآمد. فننما امروز تصویر زندهای از انرژی علمی اصفهان است، اما فردای آن وابسته به تصمیم امروز مدیران و سیاستگذاران است.
اگر این رویداد به واقع بهعنوان یک برنامه ملی دیده شود و به ابزاری برای توسعه اقتصاد دانشبنیان بدل گردد، اصفهان میتواند در کنار فرهنگ و هنر، پایتخت فناوری ایران نیز لقب گیرد. در دنیایی که مرز میان علم و اقتصاد هر روز باریکتر میشود، فننما باید آینهای از آینده باشد، نه فقط تکراری از گذشته. این نمایشگاه شایسته آن است که بسیار بزرگتر، حرفهایتر و جهانیتر برگزار شود؛ در حد شأن اصفهان، شهری که همیشه پیشرو بوده و هنوز میتواند الهامبخش بماند.